Hatha-Yoga-Pradipika - Kapitel 4: Nada, Bindu, Kala

Chhaturthopadeshah

छतुर्थोपदेशः

Chaturthopadeśaḥ

viertes Kapitel

नमः शिवाय गुरवे नादबिन्दुकलात्मने ।"
निरञ्जनपदं याति नित्यं तत्र परायणः ॥१॥
namaḥ śivāya gurave nāda-bindu-kalātmane ।"
nirañjana-padaṁ yāti nityaṁ tatra parāyaṇaḥ ॥1॥
Gruß (namah) an Shiva (shiva), an den Lehrer (guru), dessen Essenz (atma) Klang (nada), Ort (bindu) und Wahrnehmung (kala) ist. |
Wer ihm darin (tatra) völlig hingegeben ist (parayana) der wandelt (yati) immer (nityam) rein (niranjana) in seinen Fußabdrücken (padam). ||1||

अथेदानीं प्रवक्ष्यामि समाधिक्रमम् उत्तमम् ।"
मृत्युघ्नं च सुखोपायं ब्रह्मानन्दकरं परम् ॥२॥
athedānīṁ pravakṣyāmi samādhikramam uttamam ।"
mr̥tyughnaṁ ca sukhopāyaṁ brahmānanda-karaṁ param ॥2॥
Jetzt (atha) und Hier (idani) werde ich die beste (uttama) Methode (krama) für Samadhi (samadhi) erklären (pravaksya) |
Sie ist die Überwindung (ghnam) von Tod (mrityu), die Ursache (upaya) von Wohlbefinden (Sukha) und (ca) der beste (param) Verursacher (karam) von göttlicher (brahma) Wonne (ananda). ||2||

राजयोगः समाधिश् च उन्मनी च मनोन्मनी ।"
अमरत्वं लयस् तत्त्वं शून्याशून्यं परं पदम् ॥३॥
rāja-yogaḥ samādhiś ca unmanī ca manonmanī ।"
amaratvaṁ layas tattvaṁ śūnyāśūnyaṁ paraṁ padam ॥3॥
Königliches Yoga (raja Yoga), Samadhi (samadhi) und (ca) hoher Intellekt (unmani), Intellekt ohne Intellekt (manomani), |
Unsterblichkeit (amaratvam), Auflösung (laya), Das-Sein (tatvam), absolute Leere (shunya-shunya), höchster Weg (param padam), ... ||3||

अमनस्कं तथाद्वैतं निरालम्बं निरञ्जनम् ।"
जीवन्मुक्तिश् च सहजा तुर्या चेत्य् एकवाचकाः ॥४॥
amanaskaṁ tathādvaitaṁ nirālambaṁ nirañjanam ।"
jīvanmuktiś ca sahajā turyā cety eka-vācakāḥ ॥4॥
dieses (tatra) ohne Wahrnehmung (amanaskam), ohne Dualität (avaitam), ohne Basis (niralambam), unbefleckt (niranjanam) sein, |
befreite Seele (jivamukti) und Jetzt-Bewusstsein (sahaja) und (ca) der vierte Zustand des Geistes (Turya). Diese alle (iti) sprechen (vacaka) von ein und dem Selben (eka).

सलिले सैन्धवं यद्वत् साम्यं भजति योगतः ।"
तथात्ममनसोर् ऐक्यं समाधिर् अभिधीयते ॥५॥
salile saindhavaṁ yadvat sāmyaṁ bhajati yogataḥ ।"
tathātma-manasor aikyaṁ samādhir abhidhīyate ॥5॥
So wie sich Salz, gleichmäßig verteilt, in Wasser auflöst, |
so ist die die Einheit von Geist (manas) und unveränderlichem Selbst (atman). Diese wird Erleuchtung (samadhi) genannt. ||5||

यदा संक्षीयते प्राणो मानसं च प्रलीयते ।"
तदा समरसत्वं च समाधिर् अभिधीयते ॥६॥
yadā saṁkṣīyate prāṇo mānasaṁ ca pralīyate ।"
tadā samarasatvaṁ ca samādhir abhidhīyate ॥6॥
Wenn die der Atem (prana) völlig verebbt und der Geist (manas) sich vollständig auflöst, |
dann wird diese Harmonie Erleuchtung (samadhi) genannt. ||6||

तत्समं च द्वयोर् ऐक्यं जीवात्मपरमात्मनोः ।"
प्रनष्टसर्वसङ्कल्पः समाधिः सो.अभिधीयते ॥७॥
tat-samaṁ ca dvayor aikyaṁ jīvātma-paramātmanoḥ ।"
pranaṣṭa-sarva-saṅkalpaḥ samādhiḥ so.abhidhīyate ॥7॥
Und genauso wird dieses als Vereinigung von zweien, individueller Seele (jivatma) und universeller Seele (paramatma), |
Erleuchtung (samadhi) genannt. Dann sind alle mentalen Konstruktionen (samkalpa) aufgelöst. ||7||

राजयोगस्य माहात्म्यं को वा जानाति तत्त्वतः ।"
जञानं मुक्तिः सथितिः सिद्धिर्गुरुवाक्येन लभ्यते ॥ ८ ॥
rājayogasya māhātmyaṁ ko vā jānāti tattvataḥ ।"
jañānaṁ muktiḥ sathitiḥ siddhirguruvākyena labhyate ॥ 8 ॥
Wahrlich, wer kennt die wahre Essenz des großartigen Zustands der Erleuchtung (raja yoga)?
Wissen (jnana), Befreiung (mukti), Stabilität (sthiti) und Meisterschaft (siddhi) werden durch den Unterricht des Lehrers (guru) erlangt. ||8||

दुर्लभो विषयत्यागो दुर्लभं तत्त्वदर्शनम् ।"
दुर्लभा सहजावस्था सद्गुरोः करुणां विना ॥९॥
durlabho viṣaya-tyāgo durlabhaṁ tattva-darśanam ।"
durlabhā sahajāvasthā sad-guroḥ karuṇāṁ vinā ॥9॥
Schwer ist das Entsagen von den Sinnesobjekten (vishaya) ist zu erreichen, schwer ist eine Schau (darshana) der Wirklichkeit (tattva), |
schwer ist die Erleuchtung (sahajavastha), ohne die Hilfe (maitri) eines wahren (sat) Lehrers (guru) ||9||

विविधैर् आसनैः कुभैर् विचित्रैः करणैर् अपि ।"
प्रबुद्धायां महाशक्तौ प्राणः शून्ये प्रलीयते ॥१०॥
vividhair āsanaiḥ kubhair vicitraiḥ karaṇair api ।"
prabuddhāyāṁ mahā-śaktau prāṇaḥ śūnye pralīyate ॥10॥
Durch das Praktizieren der verschiedenen Körperhaltungen (asana) und der vielfältigen Atemübungen (kumbha) und besonders |
das vollständige Aufwecken der große Kraft (shakti), geht die Lebensenergie (prana) den Sushumna-Energiekanal (shunya) ein. ||10||

उत्पन्नशक्तिबोधस्य त्यक्तनिःशेषकर्मणः ।"
योगिनः सहजावस्था स्वयम् एव प्रजायते ॥११॥
utpanna-śakti-bodhasya tyakta-niḥśeṣa-karmaṇaḥ ।"
yoginaḥ sahajāvasthā svayam eva prajāyate ॥11॥
Durch das Aufsteigen der erwachten Kraft (shakti) und das völlige Entsagen von Handlungen (karman), |
entsteht Erleuchtung (sahajavastha) für den Yogi wahrlich von alleine. ||11||

सुषुम्णावाहिनि प्राणे शून्ये विशति मानसे ।"
तदा सर्वाणि कर्माणि निर्मूलयति योगवित् ॥१२॥
suṣumṇā-vāhini prāṇe śūnye viśati mānase ।"
tadā sarvāṇi karmāṇi nirmūlayati yogavit ॥12॥
Wenn die Energie (prana) in den Haupt-Energiekanal (sushuma vahini) und der Geist (manas) in die Leere (shunye) eingetreten ist, |
Dann (tada) sind für de Kenner des Yoga (yogavit) alle (sarva) Handlungen (karma) ohne Basis (nirmulayati). || 12||

अमराय नमस् तुभ्यं सो.अपि कालस् त्वया जितः ।"
पतितं वदने यस्य जगद् एतच् चराचरम् ॥१३॥
amarāya namas tubhyaṁ so.api kālas tvayā jitaḥ ।"
patitaṁ vadane yasya jagad etac carācaram ॥13॥
Ehrfurchtsvoller Gruß (namas) Dir (tubhyam) Unsterblichen (amaraya). Es ist (sah) selbst (api) die Zeit (kala) besiegt (jita) bei Dir (tvaya). |
In deren (yasya) Mund (vadane) alle Wesen dieser Welt (jagad), bewegt (cara) oder unbewegt (acara), fallen (patitam). ||13||

चित्ते समत्वम् आपन्ने वायौ व्रजति मध्यमे ।"
तदामरोली वज्रोली सहजोली प्रजायते ॥१४॥
citte samatvam āpanne vāyau vrajati madhyame ।"
tadāmarolī vajrolī sahajolī prajāyate ॥14॥
Wenn der Geist (chitta) seine Balance (samatvam) erlangt hat (apane) und die Energie (vayu) in der Mitte (madhyame) zirkuliert (vrajati) |
Dann (tada) entsteht (prayatyate) Amaroli (amaroli), Vajroli (vajroli) und Sahajoli (sahajoli). ||14||

ज्ञानं कुतो मनसि सम्भवतीह तावत्"
प्राणो.अपि जीवति मनो म्रियते न यावत् ।"
प्राणो मनो द्वयम् इदं विलयं नयेद् यो"
मोक्षं स गच्छति नरो न कथंचिद् अन्यः ॥१५॥
jñānaṁ kuto manasi sambhavatīha tāvat"
prāṇo.api jīvati mano mriyate na yāvat ।"
prāṇo mano dvayam idaṁ vilayaṁ nayed yo"
mokṣaṁ sa gacchati naro na kathaṁcid anyaḥ ॥15॥
Woher (kutas) kann im Verstand (manas) Weisheit (jnanam) entstehen (sambhavatiha) solange (tatvat) die Energie (prana) lebt (jivati) und der Verstand (manas) nicht gestorben ist (mriyate)?
Derjenige (sa), der beide (dvayam) die Energie (pranah) und den Verstand (manas) zur Auflösung (vilayam) gebracht hat (nayet), der (yah) ist in die Befreihung (moksha) gegangen (gachchhati). Ein anderer (anyah) Mensch (nara) niemals (na kathancit). ||15||

ज्ञात्वा सुषुम्णासद्भेदं कृत्वा वायुं च मध्यगम् ।"
स्थित्वा सदैव सुस्थाने ब्रह्मरन्ध्रे निरोधयेत् ॥१६॥
jñātvā suṣumṇāsad-bhedaṁ kr̥tvā vāyuṁ ca madhyagam ।"
sthitvā sadaiva susthāne brahma-randhre nirodhayet ॥16॥
Den geöffnete (bhedam) Hauptenergiekanal (sushumna) wahrhaft (sat) kennen (jnatva) und (ca) den Lebenshauch (vayu) in die Mitte (madhya) gehen (gam) lassen (kritva). |
Bleibe (sthitva) immer (sada) genau (eva) an einem guten (su) Ort (sthane). In der göttlichen Öffnung (brahmaradre) soll der Yogi sich niederlassen (nirodhayet). ||16||

सूर्यचन्द्रमसौ धत्तः कालं रात्रिन्दिवात्मकम् ।"
भोक्त्री सुषुम्ना कालस्य गुह्यम् एतद् उदाहृतम् ॥१७॥
sūrya-candramasau dhattaḥ kālaṁ rātrindivātmakam ।"
bhoktrī suṣumnā kālasya guhyam etad udāhr̥tam ॥17॥
Sonne (surya) und Mond (chandramasau) sind die Ursache (dhattah) der Zeit (kala) in der Manifestation (atmakam) von Nacht (ratrim) und Tag (diva). |
Der Hauptenergiekanal (sushumna) ist der Zerstörer (bhoktri) der Zeit (kalasya). Dieses (etad) enthüllt (udahritam) das Geheimnis (guhyam). ||17||

द्वासप्ततिसहस्राणि नाडीद्वाराणि पञ्जरे ।"
सुषुम्णा शाम्भवी शक्तिः शेषास् त्व् एव निरर्थकाः ॥१८॥
dvā-saptati-sahasrāṇi nāḍī-dvārāṇi pañjare ।"
suṣumṇā śāmbhavī śaktiḥ śeṣās tv eva nirarthakāḥ ॥18॥
Im Körper (panjare) gibt es 72.000 (dva-saptati-sahasrani) Pforten (dvarani) zu den Energiekanälen (nadi). |
Der Hauptenergiekanal (sushumna) ist die Göttin (shambhavi shakti), alle Anderen (sheshas) sind völlig (tu eva) nutzlos (nirarthakah). ||19||

वायुः परिचितो यस्माद् अग्निना सह कुण्डलीम् ।"
बोधयित्वा सुषुम्णायां प्रविशेद् अनिरोधतः ॥१९॥
vāyuḥ paricito yasmād agninā saha kuṇḍalīm ।"
bodhayitvā suṣumṇāyāṁ praviśed anirodhataḥ ॥19॥
Durch das Bewahren (paricita) von dem Wind (yasmat) zusammen mit (saha) dem Aufwecken (bodhayitva) der Schlangenkraft (kundalini) durch das Feuer, |
tritt (praviset) der Lebenshauch (vayu) in den Hauptenergiekanal (sushumna) ohne Widerstand (anirudhata) ein. ||19||

सुषुम्णावाहिनि प्राणे सिद्ध्यत्य् एव मनोन्मनी ।"
अन्यथा त्व् इतराभ्यासाः प्रयासायैव योगिनाम् ॥२०॥
suṣumṇā-vāhini prāṇe siddhyaty eva manonmanī ।"
anyathā tv itarābhyāsāḥ prayāsāyaiva yoginām ॥20॥
Erfolg (siddhyaty) in Manomani (manomani) wird erreicht im Fluss (vahini) des Lebenshauchs (prana) im Hauptenergiekanal (sushumna). |
Ansonsten (anyatha) sind die anderen (itara) Übungen (abhyasah) nur (eva) zur Ermüdung (prayasaya) des Yogi (yoginam) ||20||

पवनो बध्यते येन मनस् तेनैव बध्यते ।"
मनश् च बध्यते येन पवनस् तेन बध्यते ॥२१॥
pavano badhyate yena manas tenaiva badhyate ।"
manaś ca badhyate yena pavanas tena badhyate ॥21॥
Von wem (yena) der Atem (pavanas) kontrolliert wird (badhyate), wahrlich (eva) von dem wird zugleich (tena) der Geist (manas) kontrolliert (badhyate). |
Und (ca) von wem (yena) der Geist (manas) kontrolliert wird (badhyate), von dem wird zugleich (tena) der Atem (pavanas) kontrolliert (badhyate). ||21||

हेतुद्वयं तु चित्तस्य वासना च समीरणः ।"
तयोर् विनष्ट एकस्मिन् तौ द्वाव् अपि विनश्यतः ॥२२॥
hetu-dvayaṁ tu cittasya vāsanā ca samīraṇaḥ ।"
tayor vinaṣṭa ekasmin tau dvāv api vinaśyataḥ ॥22॥
Die zwei (dvayam) Grundlagen (hetu) des wandelbaren Geists des Menschen (chittasya) sind: alte Eindrücke (vasana) und Atem (samiranah). |
Die Zerstörung (vinashta) an einem (ekasmin) von beiden (tayos), ist zugleich (api) die Zerstörung (vinashyatah) dieser zwei. ||22||

मनो यत्र विलीयेत पवनस् तत्र लीयते ।"
पवनो लीयते यत्र मनस् तत्र विलीयते ॥२३॥
mano yatra vilīyeta pavanas tatra līyate ।"
pavano līyate yatra manas tatra vilīyate ॥23॥
Wenn immer (yatra) der Lebenshauch (pavanas) sich auflöst (viliyeta), dann (tatra) löst (liyate) sich der Geist (mano) auf. |
Wenn immer (yatra) der Geist (manas) sich auflöst (viliyeta), dann (tatra) löst (liyate) sich der Lebenshauch (pavano) auf. ||23||

दुग्धाम्बुवत् संमिलिताव् उभौ तौ"
तुल्यक्रियौ मानसमारुतौ हि ।"
यतो मरुत् तत्र मनःप्रवृत्तिर्"
यतो मनस् तत्र मरुत्प्रवृत्तिः ॥२४॥
dugdhāmbuvat saṁmilitāv ubhau tau"
tulya-kriyau mānasa-mārutau hi ।"
yato marut tatra manaḥ-pravr̥ttir"
yato manas tatra marut-pravr̥ttiḥ ॥24॥
Diese (tau) beiden (ubhau) Geist (manas) und Atem (marutau) sind miteinander verbunden (sammilitav),
wie (vat) Milch (dugha) und Wasser (ambas). Sie sind wahrlich (hi) gleich (tulya) in ihrer Aktivität (kriyau) |
Wo (yato) der Atem (marut) Aktivität zeigt (pravrittir), dort auch (tatra) der Geist (manas).
Wo (yato) der Geist (manas) Aktivität zeigt (pravrittih), dort auch (tatra) der Atem (marut). ||24||

तत्रैकनाशाद् अपरस्य नाश"
एकप्रवृत्तेर् अपरप्रवृत्तिः ।"
अध्वस्तयोश् चेन्द्रियवर्गवृत्तिः"
प्रध्वस् तयोर् मोक्षपदस्य सिद्धिः ॥२५॥
tatraika-nāśād aparasya nāśa"
eka-pravr̥tter apara-pravr̥ttiḥ ।"
adhvastayoś cendriya-varga-vr̥ttiḥ"
pradhvas tayor mokṣa-padasya siddhiḥ ॥25॥
Deshalb (tatra) durch das Auflösen (nashat) von einem (eka), wird die Auflösung (nasha) des zweiten (aparasya) bewirkt.
Die Aktivtät (pravrittih) des einen (eka) bringt die Bewegung (pravrittih) des anderen (apara). |
Und (ca) durch das nicht Zerstören (adhvastayoh) bleibt alles den Sinnen (indriya) zugeordnete (varga) in Aktivität (vrittih).
Durch die Zerstörung (pradhvastayoh) entsteht Perfektion (siddhih) auf dem Weg (padasya) zur Befreihung (moksha). ||25||

रसस्य मनसश् चैव चञ्चलत्वं स्वभावतः ।"
रसो बद्धो मनो बद्धं किं न सिद्ध्यति भूतले ॥२६॥
rasasya manasaś caiva cañcalatvaṁ svabhāvataḥ ।"
raso baddho mano baddhaṁ kiṁ na siddhyati bhūtale ॥26॥
Der natürliche Zustand (svabhavatah) des Quecksilbers (rasasya) und (ca) genauso (eva) des Geistes (manasah) [ist] Unbeständigkeit (chanchalatvam). |
Was (kim) auf Erden (bhutale) kann nicht (na) erreicht werden (siddhyati), [wenn] Quecksilber (rasah) fixiert (baddhah) [und] der Geist (manas) fixiert (baddham) [wird]? ||26||

मूर्च्छितो हरते व्याधीन् मृतो जीवयति स्वयम् ।"
बद्धः खेचरतां धत्ते रसो वायुश् च पार्वति ॥२७॥
mūrcchito harate vyādhīn mr̥to jīvayati svayam ।"
baddhaḥ khecaratāṁ dhatte raso vāyuś ca pārvati ॥27॥
Erstarrt (murchchhita) zerstört (harate) Quecksilber (rasah) und (ca) der Lebenshauch (vayu) Krankheiten (vyadhin), getötet (mritah) bewirkt es das Leben (jivayati -- ???) selbst (svayam --- ??), |
gebunden (baddhah) verleiht es (dhatte) die Fähigkeit sich im Himmel zu bewegen (khecaratam --- gen??). Oh Parvati (parvati)! ||27||

मनः स्थैर्यं स्थिरो वायुस् ततो बिन्दुः स्थिरो भवेत् ।"
बिन्दुस्थैर्यात् सदा सत्त्वं पिण्डस्थैर्यं प्रजायते ॥२८॥
manaḥ sthairyaṁ sthiro vāyus tato binduḥ sthiro bhavet ।"
bindu-sthairyāt sadā sattvaṁ piṇḍa-sthairyaṁ prajāyate ॥28॥
Der feste (sthairyam) Geist (manas) [und] der ruhige (sthirah) Atem (vayuh) bewirkt (bhavet) dann schließlich (tatas) einen stabilen (sthirah) Samen (bindu). |
Ein reiner (sattvam) Körper (pinda) entsteht (prajayate) immer (sada) durch die Festigkeit (sthairyat) des Samens (Bindu). ||29||

इन्द्रियाणां मनो नाथो मनोनाथस् तु मारुतः ।"
मारुतस्य लयो नाथः स लयो नादम् आश्रितः ॥२९॥
indriyāṇāṁ mano nātho manonāthas tu mārutaḥ ।"
mārutasya layo nāthaḥ sa layo nādam āśritaḥ ॥29॥
Der Geist (manas) [ist] der Herr (nathah) der Sinne (indriyanam), aber der Herr des Geistes (manonathas) [ist] der Atem (marutah) |
Die Auflösung (layah) gehört zum Atem (marutasya), diese (sa) Auflösung (layah) [ist] basierend auf (ashritah) Klang (nada) ||29||

सो.अयम् एवास्तु मोक्षाख्यो मास्तु वापि मतान्तरे ।"
मनःप्राणलये कश्चिद् आनन्दः सम्प्रवर्तते ॥३०॥
so.ayam evāstu mokṣākhyo māstu vāpi matāntare ।"
manaḥ-prāṇa-laye kaścid ānandaḥ sampravartate ॥30॥
Wahrlich (eva) dieses (so.ayam) mag (astu) das Befreiung (moksha) genannte (akhya) sein, oder (va) mag innerhalb (antare) der Lehrmeinung (mata) nicht sein (mastu). |
Wie auch immer (kashchit) Wonne (ananda) entsteht (sampravartate) in der Geist-Lebenshauch-Auflösung (manas-prana-laye). ||30||

प्रनष्टश्वासनिश्वासः प्रध्वस्तविषयग्रहः ।"
निश्चेष्टो निर्विकारश् च लयो जयति योगिनाम् ॥३१॥
pranaṣṭa-śvāsa-niśvāsaḥ pradhvasta-viṣaya-grahaḥ ।"
niśceṣṭo nirvikāraś ca layo jayati yoginām ॥31॥
Völlig ausgelöschte (prashta) Einatmung (shvasa) und Ausatmung (nishvasah), sowie verschwundene (pradhvasta) Wahrnehmung (graha) von Sinnesobjekten (vishaya), |
bewegungslos (nishcheshtah) und (ca) unveränderlich (nirvikarah) ist Laya (laya) in der Meisterschaft (jayati) der Yogis (yoginam). ||31||

उच्छिन्नसर्वसङ्कल्पो निःशेषाशेषचेष्टितः ।"
स्वावगम्यो लयः को.अपि जायते वागगोचरः ॥३२॥
ucchinna-sarva-saṅkalpo niḥśeṣāśeṣa-ceṣṭitaḥ ।"
svāvagamyo layaḥ ko.api jāyate vāg-agocaraḥ ॥32॥
Alle (sarva) Wahrnehmungen (sankalpah) ohne Überbleibsel (nihshesha) und Handlungen (cheshitah) ohne Reste (ashesha) abschneiden (uchchhinna), |
wird Laya (laya), das nur (ka api) selbst wahrnehmbare (svavagamyah), geboren (jayate) - nicht zugänglich (agocharah) für die Beschreibung der Sprache (vak). ||32||

यत्र दृष्टिर् लयस् तत्र भूतेन्द्रियसनातनी ।"
सा शक्तिर् जीवभूतानां द्वे अलक्ष्ये लयं गते ॥३३॥
yatra dr̥ṣṭir layas tatra bhūtendriya-sanātanī ।"
sā śaktir jīva-bhūtānāṁ dve alakṣye layaṁ gate ॥33॥
Wohin (yatra) der Blick (drishtih) sich auflöst (layah), dorthin (tatra) [löst sich auch] die ewige (sanatani) Wahrnehmung (bhuta-indriya), |
diese (sa) Kraft (shakti) der belebten (jiva) Wesen (bhutanam), [auf]. Die beiden (dve) Unbeschreibbaren (alakshye) sind in die Auflösung (layam) gegangen (gate). ||33||

लयो लय इति प्राहुः कीदृशं लयलक्षणम् ।"
अपुनर्वासनोत्थानाल् लयो विषयविस्मृतिः ॥३४॥
layo laya iti prāhuḥ kīdr̥śaṁ laya-lakṣaṇam ।"
apunar-vāsanotthānāl layo viṣaya-vismr̥tiḥ ॥34॥
Layah (laya), Laya (laya), so (iti) spricht man (prahuh). [Aber] von welcher Natur (kidrisham) sind die Laya-Kennzeichen (laya-lakshanam)? |
Laya (laya) ist das Vergessen (vismritih) der Sinnesobjekte (vishaya), das völlige (apurnar) Verhindern (al) vom Auftreten (utthana) unbewusster Überbleibsel im Geist (vasana). ||34||

वेदशास्त्रपुराणानि सामान्यगणिका इव ।"
एकैव शाम्भवी मुद्रा गुप्ता कुलवधूर् इव ॥३५॥
veda-śāstra-purāṇāni sāmānya-gaṇikā iva ।"
ekaiva śāmbhavī mudrā guptā kula-vadhūr iva ॥35॥
Vedas (veda), Shastras (shastra) [und] Puranas (puranani) [sind] wie (iva) gewöhnliche (samanya) Nutten (ganika) |
Wahrlich (iva) einzigartig (eka) [ist] Shambhavi Mudra (shambhavi mudra), behütet (gupta) wie (iva) eine Jungfrau (vadhuh) einer noblen Familie (kula) ||35||

अथ शाम्भवी"
अन्तर्लक्ष्यं बहिर्दृष्टिर्निमेषोन्मेष॒वर्जिता ।"
एषा सा शाम्भवी मुद्रा वेद॒शास्त्रेषु गोपिता ॥३६॥
atha śāmbhavī"
antarlakṣyaṁ bahirdr̥ṣṭirnimeṣonmeṣa̱-varjitā ।"
eṣā sā śāmbhavī mudrā veda̱-śāstreṣu gopitā ॥36॥
Jetzt Shambhavi:
Der Fokos (lakshyam) ist im Inneren (antar), der Blick (drishtih) im Äußeren (bahir). Das auf- (nimesha) und zublinzeln (unmesha) ist eingestellt (varjita). |
Dieses (esha) ist das (sa) Shambhavi Mudra (shambhavi mudra), das in den Veden (veda) und Shastras (shastreshu) bewahrt wird. ||36||

अन्तर् लक्ष्यविलीनचित्तपवनो योगी यदा वर्तते"
दृष्ट्या निश्चलतारया बहिर् अधः पश्यन्न् अपश्यन्न् अपि ।"
मुद्रेयं खलु शाम्भवी भवति सा लब्धा प्रसादाद् गुरोः"
शून्याशून्यविलक्षणं स्फुरति तत् तत्त्वं पदं शाम्भवम् ॥३७॥
antar lakṣya-vilīna-citta-pavano yogī yadā vartate"
dr̥ṣṭyā niścala-tārayā bahir adhaḥ paśyann apaśyann api ।"
mudreyaṁ khalu śāmbhavī bhavati sā labdhā prasādād guroḥ"
śūnyāśūnya-vilakṣaṇaṁ sphurati tat tattvaṁ padaṁ śāmbhavam ॥37॥
Wenn immer (yada) der Yogi (yogi) mit dem Geist (chitta) und Lebenshauch (pavanah) auf den Fokus (laksya) im Inneren (antar) ausgerichtet (vilina), mit dem Blick (drishtya) nach Außen (bahir) gewendet (vartate), den Pupillen (taraya) bewegungslos (nishchala) und mehr noch (adhah) weder sehend (pasya) noch (api) nicht sehend (apashyana) ist - |
dieses (ayam) Mudra (mudra) ist (bhavati) nun (khalu) Shambhavi (shambhavi). Sie [die Mudra = f] strahlt (sphurati) unbestimmbar (vilakshanam) leer (shunya) und zugleich nicht leer (ashunya), wenn sie als eine Gabe (prasadat) des Lehrers (guroh) erhalten wurde (labdha). Dieses (tad) ist die wahre (tattvam) Essenz (padam) die zu Shiva gehört (shambhavam) ||37||

श्रीशाम्भव्याश् च खेचर्या अवस्थाधामभेदतः ।"
भवेच् चित्तलयानन्दः शून्ये चित्सुखरूपिणि ॥३८॥
śrī-śāmbhavyāś ca khecaryā avasthā-dhāma-bhedataḥ ।"
bhavec citta-layānandaḥ śūnye cit-sukha-rūpiṇi ॥38॥
[Wenn auch] von Zustand (avastha) und Wohnstätte (dhama) verschieden (bhedatah), [so] entsteht (bhavet) aus dem verehrungswürdigen (shri) Shambhavi (shambhavyah) und (ca) Khecahri (khecharya) |
die Wonne (ananda) der Auflösung (laya) des Geistes (chitta) in die Leere (shunye) - in der Form (rupini) von bewusster (chit) Glückseeligkeit (sukha). ||38||